Data publikacji obowiązującego wzorca: 29.10.1996

Pies zaprzęgowy przy ciężkich ładunkach, pies do pracy w wodzie Klasyfikacja FCI: Grupa 2, sznaucery, pinczery, molosy, szwajcarskie psy pasterskie, rasy pokrewne (Sekcja 2. 2 Molosy).

Nie podlegają próbom pracy.

Nowofundland jest masywnym psem. o mocnym tułowiu, dobrej muskulaturze i dobrej koordynacji ruchowej.

Długość tułowia mierzona od stawu barkowego do guza kulszowego, jest większa niż wysokość w kłębie. Tułów zwarty. U suk tułów może być nieco dłuższy i mniej masywny niż u psów. Głębokość klatki piersiowej jest nieco większa niż odległość od klatki piersiowejdopodłoża.

Masywna. Głowa suki taka sama w ogólnym zarysie jak psa, ale nieco lżejsza.

Czaszka: szeroka, lekko wysklepiona kość ciemieniowa, bardzo mocno rozwinięta kość potyliczna.

Stop: Zaznaczony, ale nigdy ostro.

• Nos: duży, dobrze pigmentowany, o dobrze rozwiniętych nozdrzach. Czarny u psów czarnych i biało-czarnych, brązowy u psów brązowych.
• Kufa: wyraźnie graniasta, głęboka i umiarkowanie krótka, pokryta krótkim, delikatnym włosem, pozbawiona zmarszczek. Kąt wargowy widoczny, ale nie przesadnie zaznaczony. Fafle: miękkie.
• Zgryz: zgryz nożycowy lub cęgowy.
• Oczy: stosunkowo małe, umiarkowanie głęboko lecz szeroko osadzone: trzecia powieka niewidoczna. Ciemnobrązowe u psów czarnych i biało-czarnych, jaśniejsze dopuszczalne u psów brązowych.
• Uszy: stosunkowo małe, trójkątne, o zaokrąglonych końcach, osadzonych daleko w tyle głowy, dobrze przylegające. Długość ucha u dorosłego psa jest taka, aby przy mierzeniu sięgało do wewnętrznego kącika oka.

Mocna, muskularna, dobrze osadzona na łopatkach, długa na tyle, aby pozwalała na dumne noszenie głowy. Bez przesadnego podgardla.

O masywnym kośćcu. Oglądany z boku głęboki i mocny.

• Górna linia: horyzontalna i stabilna od kłębu do zadu.
• Grzbiet: szeroki.
• Lędźwie: mocne i dobrze umięśnione. Zad: szeroki, opadający pod kątem około 30°.
• Klatka piersiowa: szeroka, pojemna i głęboka, z dobrze wysklepionymi żebrami.
• Linia dolna i brzuch: prawie horyzontalna, nigdy podciągnięta.

Ponieważ zdolność do uciągu dużych ciężarów, do pływania oraz dynamicznego, przestrzennego kroku zależy w dużej mierze od kończyn tylnych, ich budowa ma u nowofundlanda ogromne znaczenie. Miednica powinna być mocna, szeroka i długa.

• Uda: szerokie i muskularne.
• Kolana: dobrze katowane, ale nie aż tak, aby pies sprawiał wrażenie kucającego.
• Podudzie: mocne i dość długie.
• Staw skokowy: stosunkowo krótki, bardzo nisko ustawiony; stawy równoległe do siebie i szeroko rozstawione; nigdy nie wykręcone ani na zewnątrz ani do wewnątrz.
• Łapy: mocne i zwarte. Wilcze pazury, jeśli są, należy usunąć.

U pływającego nowofundlanda pełni rolę steru: dlatego nasada powinna być mocna i szeroka. U stojącego psa ogon zwisa w dół. ewentualnie nieznacznie podkręcony na końcu; sięga do pięty, lub nieco poniżej. W ruchu lub podnieceniu ogon noszony jest w linii poziomej, nieznacznie podkręcony na końcu, nie może być nigdy zakręcony nad grzbietem ani też wciśnięty pod brzuch.

Ruch nowofundlanda charakteryzuje długi wykrok przednich kończyn i mocny napęd kończyn tylnych, dające wrażenie swobody i siły. Lekkie kolebanie grzbietu jest naturalne. Gdy pies przyspiesza, kończyny wykazują tendencję do zbieżnego stawiania, linia grzbietu pozostaje pozioma.

Odporny na przemoczenie i wilgoć. Włos okrywowy umiarkowanej długości i prosty, bez lokowatości. Lekko falisty dopuszczalny. Podszerstek miękki i gęsty, gęstszy zimą niż latem, ale zawsze obecny na zadzie i klatce piersiowej. Włos na czaszce, kufie i uszach krótki i delikatny. Pióro na przednich i portki na tylnych kończynach. Gęsty, długi włos pokrywa całkowicie ogon, nie tworzy jednak pióra. Trymowanie i strzyżenie szaty nie jest popierane.

• Czarne: jest tradycyjnym umaszczeniem Nowofundlanda. Kolor jak najbardziej jednolity, ale nieznaczny brązowy nalot dopuszczalny. Białe znaczenia na piersi, palcach i/ lub na końcu ogona dopuszczalne.
• Biało-czarne: ma dla rasy historyczne znaczenie. Preferowane rozmieszczenie znaczeń: czarna głowa z białą strzałką schodzącą na kufę, czarne symetrycznie zachodzące na boki siodło, czarny zad i czarna wierzchnia część ogona. Pozostałe partie ciała są białe, mogą mieć jednak minimalne czarne nakrapianie.
• Brązowe: odcienie od czekoladowego do koloru brązu. Białe znaczenia na piersi, łapach i/lub końcu ogona dopuszczalne.

Na wystawach psy są oceniane bez podziału na umaszczenia w klasach.

• Wysokość w kłębie:
  Psy: 71 cm, Suki 66 cm.
• Przeciętna waga:
  Psy: około 68 kg, Suki: około 54 kg.

Duże gabaryty psa pożądane, ale nie są oceniane wyżej niż harmonijność, ogólne wrażenie, solidność konstrukcji i prawidłowy ruch.

1. Ogólne wrażenie: wysokonożność, brak masy.
2. Ogólna budowa kośćca: ociężały wygląd, delikatny kościec.
3. Charakter: agresywność, bojażliwość.
4. Głowa: wąska.
5. Kufa: spiczasta lub długa.
6. Fafle: wyraźne.
7. Oczy: okrągłe, wyłupiaste, żółte, widoczna trzecia powieka.
8. Grzbiet: karpiowaty, miękki lub łękowaty.
9. Ogon: krótki, długi, załamany, skręcony na końcu.
10. Kończyny przednie: miękkie nadgarstki, płaskie łapy, łapy ustawione do środka lub na zewnątrz, brak błony między palcami.
11. Chody: ruch drobiący, powłóczący, "dryfujący"- oś ciała niezgodna z kierunkiem ruchu, zbyt wąsko stawiane kończyny, ruch plączący, krzyżowanie kończyn przednich, rozbieżne lub wyraźnie zbieżne ich stawianie. inochód.
12. Włos: całkowicie nastroszony. Brak podszerstka.

1. Usposobienie inne niż wzorcowe.
2. Przodozgryz, tyłozgryz, skrzywienie żuchwy.
3. Krótki i gładki włos.
4. Znaczenia w innym kolorze niż biały u psów czarnych i brązowych.
5. Każde inne umaszczenie niż czarne, biało-czarne i brązowe.

UWAGA: Psy muszą mieć dwa, normalnie rozwinięte jądra, w pełni usytuowane w mosznie!